Tysiące ludzi w Polsce obecnie stara się po wniesieniu powództwa do Sądu o uzyskanie jednorazowej rekompensaty z tytułu utraconego prawa do węgla. W 2018 roku po decyzjach odmownych, bądź po braku doręczenia decyzji zainteresowanemu jedyną drogą dochodzenia swoich praw było wniesienie pozwu do Sądu pracy właściwego dla swojego miejsca zamieszkania.
W minionych tygodniach w mediach było głośno o wejściu w życie zmian w ustawie, dzięki którym prawo do rekompensaty w wysokości 10.000 zł będą miały również wdowy i sieroty po górnikach. 22 stycznia br. jest pierwszym dniem, w którym można składać wnioski o rekompensatę w wyznaczonych do tego punktach. Osoby uprawnione mają na to 90 dni. Wypłata rekompensat nastąpi od 1 czerwca 2019 r. – informuje Ministerstwo Energii.
Rekompensata według nowej ustawy – przysługuje:
-byłym pracowników, których stosunek pracy został rozwiązany z przedsiębiorstwem górniczym na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników i którzy po ustaniu tego stosunku pracy nabyli prawo do zasiłku dla bezrobotnych oraz bezpośrednio po zakończeniu pobierania tego zasiłku nabyli prawo do świadczenia przedemerytalnego i je pobierali,
– emerytom i rencistom, mających ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, którzy zamiast emerytury lub tej renty pobierają rentę rodzinną po zmarłym współmałżonku,
– wdowom, wdowcom i sierotom, mających ustalone prawo do renty rodzinnej po pracowniku zmarłym w czasie trwania stosunku pracy, emerycie lub renciście z przedsiębiorstwa górniczego, jeżeli utrata uprawnienia do bezpłatnego węgla nie została im zrekompensowana w jakikolwiek inny sposób,
– wdowom i wdowcom, mających ustalone prawo do renty rodzinnej po osobie uprawnionej w rozumieniu art. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 12 października 2017 r. o świadczeniu rekompensacyjnym z tytułu utraty prawa do bezpłatnego węgla, zwanej dalej „ustawą o świadczeniu rekompensacyjnym”,
– osobom, którym nie wypłacono świadczenia rekompensacyjnego z tytułu utraty prawa do bezpłatnego węgla, z wyjątkiem osób, którym przedsiębiorstwo wypłacające udzieliło pisemnej odmowy,
– wdowom, wdowcom i sierotom otrzymujących świadczenia specjalne, o których mowa w art. 82 ust. 1 i art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1270), albo mających ustalone prawo do renty rodzinnej po pracowniku przedsiębiorstwa górniczego zmarłym w czasie trwania stosunku pracy lub byłym pracowniku, pobierających bezpłatny węgiel w naturze lub w ekwiwalencie pieniężnym, którym przedsiębiorstwo górnicze zaprzestało wydawać bezpłatny węgiel lub wypłacać ekwiwalent pieniężny przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.
Coraz częściej przez wprowadzone zmiany zachęcano do cofnięcia powództw spraw już toczących się przed Sądami, jednak jako praktyk szczerze odradzam takie kroki z uwagi na ryzyko poniesienia kosztów procesu oraz kosztów zastępstwa procesowego na rzecz pozwanego przeciwko któremu wnieśliśmy powództwo.
Sprawy o wypłatę rekompensaty, w których reprezentuję powodów mimo upływu prawie 12 miesięcy od końcowego terminu wypłat dla uprawnionych w dalszym ciągu są w trakcie postępowania przed Sądem I instancji. Co więcej mimo korzystnych wyroków pozwane Spółki wnoszą niejednokrotnie wnioski o sporządzenie uzasadnienia wyroku celem wniesienia apelacji – zatem biorąc pod uwagę oblężenie sądów pracy z pewnością wypłaty w dalszym ciągu będą się przedłużać. Jedynym pozytywnym skutkiem takiej zwłoki są dla powodów (w przypadku wygrania sprawy) zasądzane odsetki od terminu wezwania do zapłaty bądź od terminu wniesienia powództwa.
W razie pytań zapraszam do kontaktu.
Kancelaria Adwokacka Adwokat Danuta Knapik 